Een paar weken geleden kregen we deze mail van een jong stel op vakantie in een camping: “Wij zijn op Corsica op vakantie en hebben een kitten in een boom gevonden die er al enige tijd in zit. Nu zagen we op internet dat jullie stichting helpt met het zoeken naar een huisje voor deze beestjes. Hebben jullie op Corsica banden met een dierenasiel die er wel voor zorgt dat dit katje een huis krijgt? Het kitten is ongeveer een week of 6 oud denk ik en we voeren hem melk met de fles. ” De gemeente kon het niet opvangen, dus zijn we gelijk op internet  gaan zoeken naar een stichting in de buurt. De site http://www.apaa.asso.fr/annucorse.htm is heel handig wat dat betreft. Het geeft een overzicht van alle stichtingen voor de bescherming van dieren in Frankrijk.  Velen hadden hun telefoons uit of namen niet op. Op een bepaald moment kreeg ik een mevrouw aan de lijn die me de naam kon geven van een stichting in de buurt. Na heel wat pogingen kregen we contact met haar. Ze had niet veel tijd, was kortaf, sprak met me aan de telefoon terwijl ze, in de zinderende hitte, een gewond diertje aan het verzorgen was. "Ze moeten het maar uitzoeken", was haar reactie.  "Ik zou veel liever telefoontjes ontvangen van mensen die me een handje zouden kunnen helpen", zei ze. "Ik doe dit helemaal alleen en we hebben er op het moment heel veel. Het wordt ieder jaar erger." Ze was vriendelijk genoeg maar gewoon overbelast, zoals iedereen in deze tijd. Ik kon haar goed begrijpen, al probeerde ik haar ervan te overtuigen dat het stel geen keus had, en een paar dagen later weer zou moeten vertrekken richting thuis. Ook de campingbeheerder wist geen andere oplossing dan het dier gewoon maar weer los te laten. De enige oplossing die ik zo op afstand nog kon verzinnen was de dierenarts. Dierenartsen kunnen je vaak op weg helpen met informatie waar je terecht kunt met een gevonden dier, al zijn ze niet verplicht het dier ook daadwerkelijk op te vangen. Gelukkig genoeg kreeg ik de ochtend voor hun vertrek een mail met goed nieuws van het dier liefhebbende koppel: 



 


“We hebben net het kitten bij de dierenarts gebracht hier in het dorp op de route de la mer, en zij nam het kitten aan en ze zou contact opnemen met het asiel dat u ook had doorgegeven en daar gaat het kitten dan naartoe .”

Weinigen van de kleine gemeentes in Frankrijk, zeg maar bijna geen, hebben de mogelijkheid een kat, laat staan een jong kitten van 6 weken op te vangen. De dierenbeschermingsasiels zijn overvol; de vrijwilligers zijn overbelast; de plaatselijke bevolking en zelfs toeristen moeten het dus maar uit zoeken, als zo'n diertje op hun pad komt. Voor dit kitten is het avontuur goed afgelopen. Dankzij Shirley en Danny. Heel veel dank aan hun en dat ze er een gedeelte van hun vakantie aan hebben opgeofferd om voor dit kitten op de bres te gaan.